Gry i zabawy pokoleniowe

Zapraszamy do rejestracji, pobierania materiałów i wspierania budowania relacji w miejscu pracy i w domu

Nauka łączy! Zapytaj bliskich, o ich fascynacje naukowe! Czytaj więcej

Instytut Humanites, wyprzedza trendy ESG w zakresie podejścia do kapitału społecznego.

Czytaj więcej

Z pasjami przez pokolenia. Czy Polki i Polacy dzielą swoje zainteresowania z najbliższymi? Praca i życie z sensem. XII edycja „Dwie Godziny dla Rodziny | dla Człowieka”! Czytaj więcej

Już za 10 dni wielki finał kampanii Dwie Godziny dla Rodziny! Czytaj więcej

Wymagania:

Grać można wszędzie w domu, w ogrodzie, w parku.

Czas:

Aż do znudzenia  🙂

Uczestnicy:

Od 2 do…

Akcesoria:

Gry planszowe:

• Chińczyk
• Dixit
• Scrabble
• Monopoly
• Dobble
• Ask Me

I inne 🙂

Zasady gry:

Na pewno trudno jest dobrać idealną grę dla wszystkich członków rodziny, szczególnie jeśli dzieci dzieli duża różnica wieku. Warto więc traktować zasady gry trochę luźniej i zmieniać je w zależności od wieku i stopnia rozwoju maluchów albo nawet tworzyć dodatkowe reguły dla każdego z graczy. Ważne, żeby wszyscy znajdowali przyjemność podczas wspólnej gry, uczyli się uczciwej rywalizacji i umiejętności przegrywania.

Wymagania:

Grać można na podwórku, w szkole.

Czas:

Aż do znudzenia lub zakwasów 🙂

Uczestnicy:

1

Akcesoria:

Skakanka

Zasady gry:

Aby skakanie na skakance rzeczywiście było korzystne dla zdrowia i kondycji, trzeba przede wszystkim opanować odpowiednią technikę skakania. Aby dobrze skakać, trzeba:

• przyjąć wyprostowaną postawę;
• wciągnąć i napiąć mięśnie brzucha;
• ugiąć łokcie;
• trzymać łokcie blisko tułowia;
• odchylić dłonie na boki.

Podczas skakania poruszają się nadgarstki i dłonie – to one wprawiają skakankę w ruch. Barki pozostają w tym czasie nieruchome. Skacze się tylko na palcach i na niewielką wysokość. Dopiero kiedy opanujemy podstawową technikę skakania, możemy wypróbować inne sposoby skakania na skakance, takie jak „ósemki”, czyli krzyżowanie skakanki podczas skoku, podskakiwanie na jednej nodze, bieganie w miejscu.

Wymagania:

Grać można na boisku, w parku, w ogrodzie, na plaży

Czas:

Aż do znudzenia lub zmęczenia  🙂

Uczestnicy:

2

Akcesoria:

Dwie rakietki i lotka, można jeszcze zastosować siatkę do gry

Zasady gry:

Kometka to rekreacyjne odbijanie lotki rakietami.

Sport badminton ma już konkretne zasady gry:

Badminton polega na przebijaniu lotki rakietami nad siatką. Zawodnicy stoją po dwóch jej stronach. Kort do badmintona ma wymiary 13,4 m na 5,18 m w grze pojedynczej. Gry deblowe (podwójne) toczone są na boisku o szerokości 6,1m. Siatka o   szerokości 76 cm zawieszona jest na wysokości 1,524 m. Lotka o wadze od 4,74 g do 5,50 g wykonana jest z 16 piórek (naturalnych – gęsich lub syntetycznych). Punkt zdobywa się wtedy, kiedy przeciwnik nie jest w stanie odbić lotki zanim ona spadnie na jego pole gry lub upadnie po jego zagraniu poza pole gry przeciwnika. Osoba, która wygrała poprzednią akcję – serwisem rozpoczyna kolejną. W zależności od tego czy posiada aktualnie liczbę punktów parzystą czy nieparzystą serwuje z prawej lub lewej strony. Serwując, główka rakiety oraz jej kontakt z lotką musi być poniżej linii bioder zawodnika, lotka zagrana musi polecieć w przeciwległą ćwiartkę kortu. Mecz grany jest do dwóch wygranych setów do 21 punktów.

Wymagania:

Grać można wszędzie w domu, na podwórku, w szkole.

Czas:

Aż do znudzenia 🙂

Uczestnicy:

Od 1 do…

Akcesoria:

Chuska lub szalik – coś do zawiązania oczu

Zasady gry:

Jedna z osób jest Ciuciubabką. Ciuciubabka musi mieć zawiązane oczy np. chustą. Pozostali uczestnicy zabawy dotykając Ciuciubabkę muszą nią „kręcić” dookoł, powtarzając słowa:

Ciuciubabko kręć się kręć…

po wypowiedzeniu tych słów, gracze muszą uciekać, żeby Ciuciubabka ich nie złapała. Można oczywiście dotykać Ciuciubabkę, ale trzeba uważać, żeby nie zostać złapanym. Osoba, która zostanie złapana przez Ciuciubabkę, przejmuje rolę Ciuciubabki.

Wymagania:

Teren do gry na świeżym powietrzu, park, boisko, plac zabaw

Czas:

Do zgromadzenia 13 punktów przez zwycięzcę

Uczestnicy:

Od 2 do 6

• TRIPLET Petanque zespołowa
  — gra 3 na 3 osoby — każda osoba używa 2 kul
• DUBLET Petanque zespołowa
  — gra 2 na 2 osoby — każda osoba używa 3 kul
• SINGIEL Petanque indywidualna
  — gra 1 na 1 osobę — każda osoba używa 3 kul

Akcesoria:

6 stalowych kul + drewniana świnka + miarka

Zasady gry:

Wybierz dowolnie i zaznacz miejsce pierwszego rzutu (okręg ok. 40 cm) — wszyscy uczestnicy wykonują swoje rzuty z tego samego miejsca.

Osoba rozpoczynająca rozgrywkę wyrzuca świnkę na odległość 6 do 10 m od zaznaczonego miejsca — zachowując 1 m odstępu od przeszkód typu : obrzeże terenu gry, drzewo, ściana. Następnie ta sama osoba rzuca lub toczy swoją kulą tak aby ta zatrzymała się jak najbliżej świnki. Uwaga: podczas rzutu obie nogi gracza muszą mieć kontakt z podłożem.
Przeciwnik (lub pierwsza osoba z przeciwnego zespołu) rzuca następnie swoją kulę z wyznaczonego miejsca tak aby znalazła się ona bliżej świnki niż kula osoby rozpoczynającej rozgrywkę. Można umieścić swoją kulę bezpośrednio bliżej świnki lub wybić kulę przeciwnika. Można też przesunąć świnkę ale to świńskie zagranie 😉
Kolejne rzuty wykonuje osoba lub zespół, którego kula jest dalej od świnki. Rzuty takie wykonuje aż do momentu umieszczenia swojej kuli w bliższej pozycji do celu lub do skończenia zapasu wolnych kul do rzutu.

Gdy przeciwnik umieści swoją kulę bliżej świnki do gry wraca pierwsza osoba lub zespół.

Rozgrywka toczy się do wyrzucenia wszystkich kul osób lub zespołów przy zachowaniu zasady przemienności rzutów po umieszczeniu swojej kuli bliżej świnki.

Rozgrywkę wygrywa osoba lub zespół, która umieściła swoją kulę lub kule bliżej świnki.

Za rozgrywkę otrzymuje się tyle punktów ile swoich kul umieściliśmy bliżej świnki. W związku z tym wygrywając jedną rozgrywkę TRIPLET można zdobyć od 1 do 6 punktów, DUBLET od 1 do 6 punktów lub SINGIEL od 1 do 3 punktów.

Osoba lub zespół, który wygrał rozgrywkę rozpoczyna kolejną partię z miejsca ostatniego położenia świnki stosując się do wszystkich poprzednio opisanych zasad.

Cały mecz wygrywa osoba lub zespół, który jako pierwszy zgromadzi sumę 13 punktów.

Wymagania:
Grać można na plaży, w parku, na boisku szkolnym.
Czas:
Aż do znudzenia lub zakwasów 🙂
Uczestnicy:
Od 2 do…
Akcesoria:
dysk wyprodukowany z tworzywa sztucznego, najczęściej plastiku, o szerokości 20-25 cm
Zasady gry:
Ultimate frisbee to gra zespołowa we frisbee, a jej zasady stanowią połączenie rugby, piłki ręcznej, koszykówki i piłki nożnej. Gra jest widowiskowa, gracze muszą być szybcy i zręczni, to sport bezkontaktowy. Dyscyplina rozwija koordynację ruchową, a w ultimate frisbee grają zarówno kobiety, jak i mężczyźni.
Grając w ultimate frisbee używa się krążka o wadze 175 gramów.
Dog frisbee – specyficzna dyscyplina, w której zawodnikami są ludzie i psy. Jak nietrudno się domyślić, człowiek rzuca frisbee, a pies je łapie. Samo dog frisbee ma kilka odmian:

• longdistance – polega na tym, by wykonać jak najdłuższy rzut;
• timetrial – wykonywane są dwa 20-metrowe rzuty, a pies łapie krążek w możliwie najkrótszym czasie;
• superminidistance – pies aportuje frisbee w specjalnie wyznaczonym polu;
• freestyle – właściciel wykonuje różnego rodzaju rzuty, a pies w różny sposób chwyta frisbee;
• dogdartbee – pies łapie krążek w jednej z wyznaczonych stref.

Wymagania:

Dowolny płaski teren

Czas:

Dopóki mamy monety

Uczestnicy:

2 osoby

Akcesoria:

3 monety, 2 linijki lub deseczki, kreda do rysowania

Zasady gry:

Rysujemy na podłożu boisko – prostokąt o wymiarach ok 100 cm x 70 cm i zaznaczamy bramki na przeciwległych bokach. 2 monety to nasi bramkarze, trzecia mniejsza moneta to piłka. Ustawiamy ją na środku boiska, a piłkarzy obok naprzeciwko. Gracz rozpoczynający trzymając linijkę w ręce uderza w swoją monetę – piłkarza, w taki sposób, by odbiła ona monetę –  piłkę. Po jego ruchu, następuje kolej współzawodnika. W takim cyklu grają aż jeden z graczy dotrze do bramki przeciwnika. Gol strzelony to punkt. Po udanej akcji moneta – piłka wraca do pozycji wyjściowej na środek boiska. Gra trwa do ustalonej wcześniej liczby punktów.

Wymagania:

Grać można wszędzie w domu, na podwórku, w szkole, na kocu, na stole, na ziemi.

Czas:

Zależy od liczby graczy

Uczestnicy:

Od 2 do…

Akcesoria:

5 małych kamyków

Zasady gry:

Zabawa polega na podrzucaniu jednego kamienia w górę i jednoczesnym zgarnianiu reszty z ziemi i łapaniu wszystkich w dłoń. Rozsypujemy kamyki na podłodze. Wybieramy jeden z nich i trzymamy w dłoni. Musimy podrzucić go do góry i w tym czasie zgarnąć kolejnego spośród rozsypanych na ziemi – łapiemy kamień leżący na ziemi tak, by zdążyć złapać kamień, który podrzuciliśmy. Podrzucamy i łapiemy tą samą dłonią!

Mając już dwa kamienie w ręku, podrzucamy jeden z nich i łapiemy kolejny (trzeci) z ziemi. Powtarzamy czynność, aż złapiemy wszystkie pięć kamieni w jedną dłoń. Gdy przejdziemy ten etap, zaczynamy łapać parami. Rozsypujemy cztery kamyki z powrotem na ziemi i znów podrzucamy piątego w górę. Tym razem jednak podczas gdy jest on w górze, tylko przysuwamy sobie 2 kamyki z ziemi bliżej siebie, łapiemy kamień będący w powietrzu. Dopiero teraz ponownie podrzucamy kamień i zgarniamy dwa kamienie z ziemi, łapiemy wyrzucony kamyk. I znowu po kolei – podrzucamy kamień, przysuwamy bliżej siebie 2 pozostałe kamyki, łapiemy kamień.

Pamiętajmy, że cały czas trzymamy w dłoni wszystkie zgarnięte kamyki a wyrzucamy z niej tylko jednego. Potem analogicznie łapiemy trójkami a na końcu wszystkie cztery.

Ostatni, najtrudniejszy etap polega na tym, aby wyrzucać i łapać kamienie z grzbietu dłoni: wysuwamy przed siebie dłoń, złączamy i prostujemy palce, kamienie kładziemy na grzbiecie dłoni na śródręczu, wyrzucamy wszystkie w górę, tak by złapać je w tą samą dłoń.

Jeśli nie złapiemy, kolejkę przejmuje następny gracz.

Wymagania:

Twarde podłoże

Czas:

Dopóki palce wytrzymają

Uczestnicy:

Co najmniej dwóch graczy

Akcesoria:

Kapsle od butelek, kreda lub patyk do narysowania toru

Zasady gry:

Gracze najpierw rysują tor: kredą na chodniku lub patykiem na ubitej ziemi. Szerokość toru uzależniona jest od ilości uczestników – im więcej, tym szerszy musi być tor. Należy zaznaczyć linię startu i linie mety. Tor może być skomplikowany, pełen zakrętów, może mieć przeszkody z gałęzi, kamieni, lub kałuży zależy od wyobraźni i możliwości uczestników.

Gracze ustawiają kapsle na starcie, jeden obok drugiego i pstryknięciem w bok kapsla przesuwają się do przodu. Pstrykają na zmianę i w ten sposób ścigają się do mety. Wypadnięcie poza linię toru oznacza stratę kolejki. Wygrywa ten, którego kapsel jako pierwszy przeskoczył linię mety.

Wymagania:

Chodnik, asfalt, boisko, płaska ziemia

Czas:

Zależy ilu uczestników gra

Uczestnicy:

Co najmniej dwóch, można też ćwiczyć indywidualnie

Akcesoria:

Kreda do rysowania na chodniku, lub patyk na ziemi, kamyk do rzucania

Zasady gry:

Na podłożu rysujemy kształt klas. Gra polega na przejściu przez osiem klas.

Gracz rzuca kamyk na pierwsze pole – klasę, staje na jednej nodze, wskakuje w pole, podnosi kamyk, przeskakuje resztę pól i wyskakuje na zewnątrz, w ten sposób stara się zaliczyć wszystkie osiem pól. W miejscu gdzie klasy są obok siebie wskakuje się obunóż, zarówno w drodze do celu i w drodze powrotnej. Na szczyt wskakuje się obunóż, wykonuje obrót w powietrzu i skacze z powrotem. Jeśli gracz skusi, kolejkę rozpoczyna kolejna osoba.

Kolejną rundę nie rozpoczynamy nie zaczynamy od początku, ale od tego pola na którym skusiliśmy.

Skucha to wrzucenie kamyka na nieodpowiednie pole, lub na linie, to nieutrzymanie się na jednej nodze lub naskoczenie na linie.

Wygrywa ten, kto pierwszy wyskacze całe 8 klas.

Skoczność i zwinność trenować można na różne sposoby. Jednym z nich był szczur.

Wymagania:

Dowolny płaski teren

Czas:

Dopóki nogi wytrzymają 🙂

Uczestnicy:

Od 3 do kilkunastu uczestników

Akcesoria:

Długa skakanka, lub dwie związane razem, może być też gruby sznur lub lina

Zasady gry:

Jeden z uczestników trzyma koniec skakanki nisko nad ziemią i kręci nią obracając się dookoła własnej osi. Pozostali uczestnicy stoją w kole i przeskakują przez skakankę. Kto nie przeskoczy, zastępuje osobę ze środka i przejmuje kręcenie skakanką.

Grać w zośkę można wszędzie: na przystanku autobusowym, szkolnym korytarzu, a nawet w domu. Od kilkudziesięciu lat ta prosta zabawa przyciąga swą dostępnością i niskimi wymogami budżetowymi.

Wymagania:

Grać można wszędzie w domu, na podwórku, w szkole.

Czas:

Aż do znudzenia lub zakwasów 🙂

Uczestnicy:

Od 1 do…

Akcesoria:

Zośka – czyli szmaciana piłeczka wypełniona piaskiem, grochem lub ryżem

Zasady gry:

Można grać w pojedynkę – ćwiczyć podbijanie Zośki.

Z czubka stopy wyrzucamy piłeczkę w górę i łapiemy również na stopę. Jeśli mamy kompanów do gry, możemy konkurować w zawodach „kto więcej razy podbije” lub stojąc w kole  odrzucać Zośkę do siebie – tak aby nie spadła na ziemię. Ten z zawodników, który nie przyjmie Zośki, bo upadnie na ziemię, odpada (inna wersja dostaje punkt karny). Wygrywa ten, kto jako ostatni zostanie w kole (lub ma najmniejszą ilość punktów karnych).

Jeśli jest więcej graczy i przestrzeń, można urządzić boisko – zaznaczyć dwie bramki na przeciwległych końcach i podbijając Zośkę zmierzać w kierunku bramki przeciwnika, aby strzelić gola.

Czytaj więcej